Flekosteel سایت رسمی
این را به اشتراک بگذارید

آرتروز - علل ، علائم ، تشخیص ، درمان

تمام آنچه شما باید در مورد آرتروز بدانید - دلایل ، علائم ، انواع و روشهای تشخیصی آن - در مراحل اولیه به تشخیص بیماری کمک می کند. و روشهای درمانی مؤثر به شما امکان می دهد از شر این بیماری خلاص شوید. آرتروز مشخصه افراد بالای 40 سال است. با این حال ، آمار بی طرفانه در دهه های اخیر تمایل به جوان سازی مردان و زنان 30-35 ساله را نشان می دهد.

درد در مفاصل پاها و استخوان ها آرتروز چیست؟ آرتروز یک بیماری مزمن مزمن است که همراه با تغییرات پاتولوژیک در غضروف هیالین و متعاقباً در بافتهای مجاور ، یک کپسول مفصل و یک پوسته سینوویال است. این شکست از نظر طبیعت دیستروفیک و دژنراتیو است که منجر به تغییر در ساختار بافتهای مفصلی ، از بین رفتن عملکرد آنها می شود. مطابق با داده های همان آمار ، آرتروز مشمول 12 ٪ از کل جمعیت کره زمین است. از 62 ٪ تا 65 ٪ از کل قسمت های این بیماری بر روی افراد بالای 60 سال قرار می گیرد. 30-35 ٪ دیگر موارد آسیب مفاصل به این آسیب شناسی در بیماران 40-60 ساله است. و حدود 3 ٪ جوانان 20-40 ساله هستند.

خطر بیماری مفاصل با این واقعیت آشکار می شود که عملاً کاملاً درمان نشده است. اگرچه هنگام تشخیص آسیب شناسی در مرحله اولیه پیشرفت ، به حفظ عملکرد مفصل کمک می کند.

بیشتر اوقات ، موارد ضایعه آرتروز در چنین مفاصل تشخیص داده می شود:

اتصالات کارپال ؛ ستون فقرات گردن رحم و کمر ؛ مفصل زانو ؛ مفصل ران ؛ مفصل شانه ؛ مفصل مچ پا ؛ مفصل metatarsophalangeal. این بیماری از ویژگی های جمعیت زن بیشتر است - نمایندگان نیمی از زن جمعیت بیشتر در سنین بالاتر از این آسیب شناسی رنج می برند. آرتروز مفصل تعاملی 10 برابر بیشتر از جمعیت مرد در زنان رخ می دهد.

آرتروز پاها عواقب احتمالی آرتروز با درمان به موقع ، این بیماری با شدت کمتر رشد و در نتیجه توقف تغییرات دژنراتیو و دیستروفیک آشکار می شود. این بدان معنی است که مداخله به موقع جراحی یا درمانی به شما امکان می دهد عملکرد مفصل ، راه رفتن طبیعی را حفظ کرده و درد را از بین ببرید.

در عین حال ، سفت شدن با درمان منجر به دردهای مکرر و پایدار ، لنگش ، تورم مفصل می شود. تغییرات پاتولوژیک مترقی در بافت ها مفصل را از عملکرد معمول آن محروم می کند. در مدت کوتاهی ، در صورت عدم درمان صالح ، آرتروز به سرعت به صورت مزمن جریان می یابد. چنین عواقبی نیاز به مشاهده مداوم پزشکی و درمان منظم این بیماری را در دوره های تشدید ایجاد می کند.

برای جلوگیری از عواقب و عوارض با اولین سوء ظن در مورد توسعه آن ، باید با متخصصان پزشکی تماس بگیرید. در مراحل اولیه پیشرفت درمان آرتروز مفاصل ، یک روماتولوژیست درگیر درمان است. به شکل مزمن ، درمان این آسیب شناسی توسط یک آسیب شناس ارتوپدی انجام می شود.

انواع آرتروز این آسیب شناسی اتصالات دارای اشکال و انواع مختلفی است که در چنین معیارهایی متفاوت است:

علل (شکل اولیه و ثانویه) ؛ مراحل آرتروز (سه مرحله پیشرفت طبقه بندی می شود). بومی سازی آسیب شناسی (محل تظاهرات بیماری و نوع مفصل). فرم محلی سازی (فرم تعمیم یافته و محلی) ؛ دوره بیماری (حاد یا مزمن). در محل تظاهرات علائم ، لگن ، زانو ، کیستیک ، آرنج ، شانه ، مچ پا ، آرتروز گردن رحم متمایز است.

با توجه به علائم اتیولوژیک ، آسیب شناسی های ماهیت اصلی طبقه بندی می شوند ، بدون هیچ گونه پیش نیاز و یک بیماری ثانویه به خودی خود در حال توسعه هستند. در حالت دوم ، آسیب به مفصل به دلیل ایجاد بیماریهای عفونی در بافتهای مجاور ، اختلالات مکانیکی ، از بین رفتن عملکرد فیزیولوژیکی مفصل و همچنین نتیجه یک روند التهابی پیشرونده ، هیپوترمی ، آسیب یا سایر عوامل رخ می دهد.

لنگش طبقه بندی در قالب محلی سازی شامل آسیب محلی و عمومی به اتصالات است. در حالت اول ، این بیماری و علائم آن بخش کوچکی از مفصل یا بافتهای فردی و اجزای آن را پوشش می دهد. با یک فرم کلی ، چندین مفاصل تحت تأثیر قرار می گیرند یا یکی از آنها با پوشش کامل همه بافت های مفاصل.

در مراحل مختلف پیشرفت بیماری ، درجه ای متفاوت از شدت آشکار می شود. در عین حال ، علائم و عوارض را می توان روشن تر بیان کرد ، کم و بیش به صورت پویا روند تخریب پارچه و عملکرد مفصل را نشت می کند.

بسته به دوره آرتروز ، آنها تشخیص می دهند:

شکل حاد ؛ فرم مزمن فرم حاد معمولاً با افزایش شدت بروز علائم و شدت آنها آشکار می شود. احساسات دردناک به شدت بیشتر به نظر می رسند ، و تغییرات مورفولوژیکی در بافت ها به صورت پویا تر پیش می روند. به شکل مزمن ، دوره بیماری به آرامی ، در طی دوره های تشدید با علائم جداگانه آشکار می شود و عملاً در معرض درمان قرار نمی گیرد.

درجه بیماری در طول این بیماری ، پزشکی سه مرحله را که تفاوت در علائم بیماری ، شدت آسیب و بومی سازی دارند ، متمایز می کند. در عین حال ، تمایز در هر سه مرحله مربوط به انواع پارچه هایی است که دچار تغییرات آسیب شناختی می شوند.

درجه اول توسعه آرتروز مفاصل مرحله اولیه بیماری است. این ماده با ضایعه جزئی از بافت غضروف و از بین رفتن عملکردهای فیزیولوژیکی در الیاف کلاژن مشخص می شود. در همان زمان ، در مرحله اول ، اختلالات جزئی مورفولوژیکی بافت استخوان و تغییرات ساختاری در مایع سینوویال ذکر شده است. غضروف مفصل با ترک ها پوشانده شده است ، بیمار در جای بومی سازی آسیب شناسی درد کمی دارد. درجه دوم توسعه آرتروز با افزایش پویایی است. این مرحله با ظاهر درد پایدار ، کروما مشخص می شود. کارتریج های قابل توجه مورفولوژیکی و دیستروفیک غضروف ذکر شده است ، در هنگام تشخیص ، رشد استخوان نشان داده می شود. استئوفیت ها تشکیل می شوند - رشد استخوان که در طی معاینه بصری محل تخریب قابل مشاهده است. در عین حال ، فرآیندهای تغییرات دژنراتیو در کپسول سینوویال رخ می دهد ، که منجر به کاهش ساختاری آن می شود. بیماری در این مرحله اغلب می تواند تشدید و منظم باشد. درد به تدریج ثابت می شود. درجه سوم پیشرفت فعال است. در این مرحله ، مایع سینوویال به دلیل دژنراسیون آن تقریباً کاملاً وجود ندارد و بافت های استخوانی نسبت به یکدیگر ناگهانی هستند. تحرک مفاصل تقریباً کاملاً وجود ندارد ، درد ملموس تر می شود. بافت غضروف به دلیل تغییرات دژنراتیو و آتروفیک نیز وجود ندارد. درمان درجه سوم آرتروز مفاصل غیر عملی تلقی می شود. دفع علاوه بر این سه درجه از توسعه آسیب شناسی ، یک مرحله نهایی وجود دارد - تخریب غیرقابل برگشت همه بافتهای مفصل. در این مرحله ، نه تنها انجام درمان مولد بلکه حتی برای از بین بردن سندرم درد غیرممکن است.

روند التهابی معمولاً با درجه دوم آسیب ، در موارد نادر ، در صورت عدم مداخله پزشکی - در مرحله اول آغاز می شود. پس از آن ، متوقف کردن آن دشوارتر می شود ، و این می تواند منجر به آسیب شناسی ثانویه ، توسعه میکرو فلورای بیماری زا در محل بومی سازی بیماری شود.

برای حذف پیامدهای جدی ، درمان باید از درجه اول و استفاده از روشهای مراقبت های ویژه آغاز شود. در آخرین مرحله مرتبط با تخریب کامل بافت غضروف ، تنها یک روش برای سوار شدن بیمار از درد و عدم تحرک مفصل مجاز است - اندوپروسیتتیک با جایگزینی کامل یا جزئی از اجزای مفصل.

علل بیماری دلایل ممکن است عوامل اصلی و ثانویه باشد. در افراد مسن ، این بیماری می تواند با علت مخلوط ، یعنی در صورت وجود دلایل اولیه و ثانویه رخ دهد. تظاهرات پیچیده آنها روند آرتروز را تشدید می کند و پویایی بهبودی را کاهش می دهد.

علت اصلی بیشتر انواع این آسیب شناسی نقض متابولیسم است. فرآیندهای متابولیک تغییر یافته منجر به ناهنجاری های مورفولوژیکی در غضروف و مایع سینوویال می شود. در نتیجه این ، تغییرات مربوط به کل مفصل است و اغلب با منشأ کانونهای التهابی محلی همراه است.

علاوه بر آسیب شناسی متابولیک ، علل آرتروز مفاصل عبارتند از:

آسیب آسیب زا به بافتهای فردی یا کل مفصل. این شامل جابجایی ها ، شکستگی ها ، رباط ها ، پارگی منیسک ، زخم های نافذ است. این دلیل در افراد درگیر در ورزش شایع تر است ، یا فعالیت های آنها مربوط به شرایط کار خطرناک و اعمال جسمی است. یک روند التهابی عاملی است که اغلب به عنوان یک دلیل ثانویه عمل می کند. التهاب معمولاً در بیماران مبتلا به نقرس ، پسوریازیس ، ناهنجاری های روماتیسمی ، آسیب شناسی خود ایمنی ایجاد می شود. مفاصل مفصل در مرحله تشدید بیماریهای عفونی از جمله سل ، کلامیدیا ، استافیلوکوک و سایر بیماری های مسری در معرض بیماران است. عواقب شکل تشدید شده بیماریهای تنفسی - آنفولانزا ، عفونتهای حاد ویروسی تنفسی ، عفونتهای حاد تنفسی. افزایش وزن بدن بیمار - با بار نامتناسب بر روی مفاصل بافت آنها ، اثرات مکانیکی ثابت را متحمل می شود ، که منجر به انحراف مورفولوژیکی و تخریب ساختار غضروف می شود. هیپوترمی بیش از حد منجر به تخریب یکپارچگی بافت غضروف و از بین رفتن ساختار مایع سینوویال. بیماری های تیروئید. درمان آرتروز یک مکان جداگانه در علت آرتروز یک عامل ژنتیکی است. این ناهنجاری ژنتیکی است که قادر به تحریک دیسپلازی بافتهای مفاصل و اختلال عملکردهای فیزیولوژیکی الیاف کلاژن ، مسئول انعطاف پذیری و تحرک مفصل است.

در عین حال ، سایر عوامل همزمان دلایل ایجاد این آسیب شناسی هستند: کمبود ویتامین ، مسمومیت به دلیل محصولات با کیفیت یا مصرف بیش از حد داروها ، سن پیشرفته بیمار ، فرآیندهای پاتولوژیک تشکیل خون و جریان خون ، ناهنجاری های هورمونی و بیماریهای سیستم تولید مثل منشأ.

مکانیسم پیشرفت بیماری هنگامی که هر یک از دلایلی که باعث ایجاد بیماری مفصل با آرتروز می شود ظاهر می شود ، فرآیندهای آسیب شناختی در آن شروع می شوند. مکانیسم پیشرفت آنها به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است ، اما مراحل اصلی پزشکی رسمی شناخته شده است.

در مرحله اولیه ، ساختار بافت غضروف و تغییرات غیر طبیعی در مایع سینوویال رخ می دهد. تمام این موارد ناشی از نقض فرآیندهای متابولیکی است که در آن بافتهای مفصل اجزای لازم را در مقادیر کافی دریافت نمی کنند ، یا از برخی از آنها محروم می شوند.

در مرحله بعد ، خاصیت ارتجاعی الیاف کلاژن و انعطاف پذیری غضروف از بین می رود ، به این دلیل که در بدن با کمبود مواد مغذی ، اسید هیالورونیک زمان تولید ندارد ، که این امر نرمی و انعطاف پذیری ترکیب ساختاری فیبر کلاژن را فراهم می کند. غضروف به تدریج خشک می شود ، شکننده و ترک می شود. مایع موجود در کپسول سینوویال به تدریج تخلیه می شود و متعاقباً کاملاً از بین می رود.

روی پارچه غضروف ، زبری ، نئوپلاسم استخوان جامد تشکیل می شود. در عین حال ، تغییر شکل بافت مفاصل دیگر ، دژنراسیون پاتولوژیک ، دیستروفی و از بین رفتن فعالیت فیزیولوژیکی ایجاد می شود.

برای بیمار ، این تغییرات به معنای ظاهر درد ، لنگش و بی تحرکی مفصل است.

علائم آرتروز علائم آرتروز مفاصل از درجه اول آن ظاهر می شود ، اگرچه بعضی اوقات آنها چندان برجسته نیستند. پدیده های مشخصه برای تمام مراحل آرتروز عبارتند از:

علائم آرتروز سندرم درد ؛ صداهای ترد هنگام حرکت ؛ عدم تحرک یا کاهش کامل در تحرک مشترک ؛ تورم؛ ترکیب مفصل. درد

درد معمولاً هنگام حرکت رخ می دهد. با فشار جسمی شدید ، احساسات دردناک شدت مداوم را افزایش داده و به دست می آورند. با انواع آرتروز ، هر مکان محلی سازی آنها ، درد شدید است.

در مرحله اولیه ، درد ضعیف بیان می شود ، بیشتر اوقات در روز ظاهر می شوند. معمولاً درد کوتاه مدت است و در حالت استراحت فرو می رود. به صورت مزمن و با پیشرفت شدید شکل حاد درد ، سندرم درد بیشتر از این تجلی می یابد ، دوره تظاهرات بیشتری دارد ، که اغلب در شب استراحت می کند.